بررسی تاثیر آموزش کاوشگری در درس علوم تجربی بر پرورش خلاقیت و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر و پسر سال دوم راهنمایی شهرستان تویسرکان در سال تحصیلی 88-87

کشف استعدادها و رفتارهای خلاق در افراد همواره یکی از آرزوهای بشر در همه زمانها بوده است با پیشرفت علوم و تکنولوژی تحقق این آرزو اگر چه امکان بیشتری یافته است، در عین حال مخاطره آمیزتر نیز شده است. مدرسه جایی است که تعلیم و تربیت رسمی در آن جریان دارد، از این رو باید آنچنان محیطی باشد که موجب پرورش تفکر و شکوفایی اندیشه شاگردان شود، محیط مدرسه یا به عبارت بهتر، فضا و جو یادگیری از عوامل مختلفی تشکیل می شود، اگر نظام آموزشی نخواهد تحولی اساسی در روش های آموزشی خود به وجود آورد، باید به فکر دگرگونی و تجدید بنای تمام عواملی باشد که در ایجاد فضا و جو یادگیری موثرند. (شعبانی، 1371) تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر یکی از شیوه های نوین آموزشی بر پرورش خلاقیت و پیشرفت تحصیلی در مقایسه با سیستم های متداول در نظام آموزشی ما به انجام رسیده است. در این تحقیق محقق درصدد است که مشخص نماید، آیا بین آموزش کاوشگری، خلاقیت و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه ای وجود دارد ؟ یا نه. جامعه آماری این تحقیق دانش آموزان دختر و پسر سال دوم راهنمایی مدارس شهرستان تویسرکان می باشند و نمونه آماری این تحقیق شامل 100 نفر می باشند که در هر گروه به صورت تصادفی ساده انتخاب شده اند. برای جمع آوری اطلاعات از دو آزمون پیشرفت تحصیلی محقق ساخته و آزمون خلاقیت تورنس (فرم ب تصویری) استفاده شده است . روش جمع آوری اطلاعات به صورت پیش آزمون، پس آزمون و ارائه متغیر مستقل بوده است، در تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی (فراوانی میانگین، انحراف معیار، ...) و روش آمار استنباطی (تحلیل واریانس دو طرفه ) استفاده شده است که پس از تجزیه و تحلیل داده ها نتایج زیر بدست آمده است: 1) متغیر مستقل (آموزش کاوشگری) بر متغیر وابسته (خلاقیت) تأثیر مثبت و معنی داری دارد. 2) متغیر مستقل (آموزش کاوشگری) بر متغیر وابسته (پیشرفت تحصیلی) تأثیر مثبت و معنی داری دارد.